آئین مستان

رو کتیبه ی دل ما نقش سرخ یا حسینه

این دلا به لطف زینب تا همیشه با حسینه

هر محرم، باده ی غم، می نوشیم

نور می گیریم تا برا تو رخت مشکی می پوشیم

باز این چه نوحه و ماتم است

که شوری در جان عالم است

واویلا واویلا واویلا

پای روضه ها می شینیم تا بشیم یار سپاهت

اگه دنیا کوفه باشه ما باشیم مسلم راهت

تا همیشه از غم تو می خونیم

تا شهادت در کنار پرچم تو می مونیم

مایمو دریای عشق تو

سر می دیم در پای عشق تو

واویلا واویلا واویلا

آقا بپوش یه کهنه پیراهن

کوفیا گودال سر رات کندن

چشمای کوفیا پر از خونه

غصه ی تو دل رو می سوزونه

انگشتر تو روضه می خونه

کاری می کنن قاسم

هم قد اکبر می شه

جوون رعنای تو

مثل گل پر پر می شه

زمزمه ی مادرت

غریب مادر می شه

شمشیرو سنگ

زخم می کنه بال و پرت رو

نیست کسی تا

بگیره چشم خواهرت رو

روپا سرت رو

کوفه میا حسین جان

شال عزا رو دوشم

پیرهن سیا میپوشم

محرمت از راه اومد با اشک و آه

یا اباعبدالله

الهی که حاجتم رو بگیرم

برات امسال تو محرم بمیرم

غریب ارباب من

من که ثاراللهیم

سینه زنان راهیم

تا کربلای تو

ایوون طلای تو

پایین پای تو

یااباعبدالله

میگیرم باز روزی این دو ماهُ

یه کاری کن ببینم قتلگاهُ

غریب ارباب من

چشم من محفل اشک غم و اندوه عزاست

در حسینیه ی دل هیئت عشق تو به پاست

مَحرم روضه ی تو مُحرم بیت الله است

تا ابد پرچم سرخ حرمت قبله نماست

در شکوه و شرف و مرتبه و منزلت

جز خدایی به خدا هر چی بگوییم رواست

همه ی هستی خود را به میان آوردی

بی سبب نیست بهای تو و خون تو خداست

کشتگان غم تو زنده ی جاویدات است

بی گمان بانی عشق تو شدن عین بقاست

دل بریدن پر پرواز حسینیون است

هر که از خود بگذرد در سفر کرببلاست

دوباره یک عشق کهنه یه ماجرای قدیمی

یه آتیش پر حرارت یه حس گرم و صمیمی

یه قصه آسمونی که راوی اون خدا بود

خدا خودش اولین بار شاهد اون ماجرا بود

دیشب دیدم توی رویا دارن فرشته ها

 برای نوکرا، پیرن سیا میدوزن

دیدم که بعد از هزار سال سرا رو نیزه هاست

دلا تو خیمه هاست هنوز دارن میسوزن

دلتنگم باز دوباره چشمام آروم نداره

بیتابی میکنه تا هر شب بارون بباره

دنیای من حسینه، رویای من حسینه

من بیتاب حسینم، آقای من حسینه

یه یادگاری رو سینم تا زنده هستم باهامه

مقدسه مثل بارون اشکی که رو گونه هامه

دیگه به جز روضه این دل با هیچی آروم نمیشه

این تشنگی ناتمومه با من میمونه همیشه

الحمدلله که امسال نمردم و برات

تو مجلس عزات دخیل گریه بستم

الحمدلله هنوزم برات میمیرم و

فدایی توئم هنوز به پات نشستم

بی تو کارم تمومه عشق تو آبرومه

عادت کردم به درد بغضی که تو گلومه

دنیای من حسینه، رویای من حسینه

من بیتاب حسینم، آقای من حسینه

تو تشنه لب جون سپردی چه جوری آروم بگیرم

تو جای خود داری آقا برا رقیه ات بمیرم

برای اون مشک آبی که توی صحرا رها شد

برای اون غنچه ای که به روی دستت فدا شد

قسم به لبهای خشکت به جون اکبرت

به جون اصغرت قسم به چشم عباس

یه کربلا آرزومه تموم دلخوشیم

دوباره دیدن غروب سرخ اونجاس

ماه شبهای تارم از عشقت بیقرارم

باز آقا قسمتم کن رو خاکت سر بذارم

دنیای من حسینه، رویای من حسینه

من بیتاب حسینم، آقای من حسینه

هر کی حرم رو دیده

 دل از همه بریده

رو قاب قلبش عکسه

شیش گوشتو کشیده

بال ملائک آقا جاروی هیئتاته

بهشت با اون قشنگیش شعبه ی کربلاته

حرم برا من ذکر لب شد

حرم برا من تاب و تب شد

حرم برا من مشق شب شد

حرم رو آخر من میبینم

ثارالله، آقام آقام آقام آقام

خودت میدونی جز تو دیگه کسی ندارم

بگی دوسم نداری سیاهه روزگارم

آرزوم اینه آقا که بمونم کنارت

کسی خبر نداره شاید بیام به کارت

حرم یه عمره شده بهشتم

حرم عجیبه سرنوشتم

رو سر این دل نوشتم

حرم به یاد تو غمگینم

حرم برا من ذکر لب شد

حرم برا من تاب و تب شد

حرم برا من مشق شب شد

حرم رو آخر من میبینم

ثارالله، آقام آقام آقام آقام

ولم نکن آقاجون تا که برات بخونم

یه رو سیاهم اما هنوز همون دیوونه ام

گفته بودم که این دل یه عبد دور گرده

هر جا بره دوباره پیش تو بر می گرده

نگو رو قلبم پا میذاری

نگو دوباره نه میاری

نگو برا من جا نداری

یه گوشه تو صحنت میشینم

ثارالله، آقام آقام آقام آقام

مولای منی آقای منی حسین ثارالله

مجنون تو ام لیلای منی حسین ثارالله

ای روح و روانم، ای تاب و توانم

ذکرت اباعبدالله آرامش جانم

ای باغ بهارم، ای دار ندارم

شکر خدا من هم، مجنون تو یارم

در صحن شما پر گیرم

فرمان بدهی میمیرم

هستیمو بگیر از روضه نگیرم

دل با تو در تاب و تبه

صد سال و رفته یک شبه

این کار چشاته

خیرت به عالم رسیده

سائلی روتو ندیده

این فخر گداته

سلطان منو دریاب، دارم دل بی تاب

دوره مجنون گذشت، نوبت ماست ارباب

اگه هواییه، دلم خداییه

زهرا منو برده سمت حسینیه

زهرا منو کرده مستت، دستم گذاشت تودستت

حالا تو دل ببر ناز شستت

تو سرما کنج خیابون

تو گرما دل بیابون

من زنده میمونم

روزی گر شاه و گدا شم

یک لحظه ازت جداشم

زنده نمی مونم

مولای منی آقای منی حسین ثارالله

مجنون تو ام لیلای منی حسین ثارالله